ขั้นตอนการแก้ปัญหาด้วยคอมพิวเตอร์

1. การนิยามปัญหา (Problem Definition)
ในขั้นแรกของการแก้ปัญหา สิ่งสำคัญที่สุด คือเราต้องทำความเข้าใจให้ได้ว่าปัญหาคืออะไร ประเด็นหลักอยู่ที่ใด และต้องการให้ได้ผลลัพธ์อะไร อ่านต่อ

การใช้คอมพิวเตอร์แก้ปัญหา

ในชีวิตประจำวันทุกคนต้องเคยพบกับปัญหาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาด้านการเรียน การงาน การเงิน หรือแม้แต่การเล่นเกม อ่านต่อ

กระบวนการเทคโนโลยีสารสนเทศ

กระบวนการเทคโนโลยี (Technological Process) คือ  ขั้นตอนการแก้ปัญหาหรือตอบสนองต่อความต้องการ อ่านต่อ

มารยาท ระเบียบ และข้อบังคับในการใช้อินเทอร์เน็ต

มารยาท ระเบียบ และข้อบังคับในการใช้อินเทอร์เน็ต
จากปัญหาการล่อลวงอินเกิดจากการเล่นอินเทอร์เน็ตที่นับวันจะยิ่งมีมากขึ้น อ่านต่อ

คุณธรรมและจริยธรรมในการใช้อินเทอร์เน็ต

1. ไม่ใช้คอมพิวเตอร์ทำร้ายผู้อื่น
2. ไม่รบกวนจนงานคอมพิวเตอร์ของผู้อื่น
3. ไม่แอบดูแฟ้มข้อมูลของผู้อื่น อ่านต่อ

การใช้บริการต่างๆ บนอินเทอร์เน็ต

อินเทอร์เน็ตเป็นเทคโนโลยีที่ช่วยให้เกิดการสื่อสารไร้พรมแดน กล่าวคือ ผู้ใช้งานอินเทอร์เน็ตทั่วโลก สามรถเข้าถึงข้อมูลได้ไม่จำกัดสถานที่และเวลา อ่านต่อ

การเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ต

การเชื่อมเข้าสู่ระบบอินเทอร์เน็ตที่นิยมใช้สำหรับผู้ใช้งานทั่วไปหรือหน่วยงานขนาดเล็กจะใช้การเชื่อมต่อแบบหมุนโทรศัพท์ อ่านต่อ

การทำงานของอินเทอร์เน็ต

การสื่อสารข้อมูลด้วยคอมพิวเตอร์จะมีโปรโตคอล (Protocol) ซึ่งเป็นระเบียบวิธีการสื่อสารที่เป็นมาตรฐานของการเชื่อมต่อกำหนดไว้ โปรโตคอลที่เป็นมาตรฐานสำหรับการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต อ่านต่อ

ความหมายของอินเทอร์เน็ต

         อินเทอร์เน็ต (Internet) หมายถึง เครือข่ายของระบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์ต่าง ๆ ที่เชื่อมโยงกันเป็นระบบเครือข่าย คอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ ที่เครื่องคอมพิวเตอร์ทุกเครื่องสามารถติดต่อสื่อสารถึงกัน อ่านต่อ

วันแม่

                                     วันแม่

แม่แม้จะเป็นแค่คำสั้นๆพยางค์เดี่ยว  แต่ความหมายมันยิ่งใหญ่  คำว่าแม่มีทั้งความรัก  ความห่วงใย  ความเอาใจใส่  ความอดทน  ซึ่งรวมในคำว่าแม่ ใครคือคนที่อุ้มท้องเรามา ๙ เดือน  ใครคนนั้นคือ แม่  แม่ทำให้ทำเราเกิดมา  แต่พอเราเกิดมาแม่ก็ยังป้อนข้าว  ป้อนน้ำ  เลี้ยงดูเรายุงไม่ให้กัดมดไม่ให้ตอม  ขนาดเรางอแงตอนกลางคืนแม่ก็ยังอดทนลุกขึ้นมากล่อมป้อนนม  และถ้าเรายังงอแงแม่ก็ยังต้องอดทนเพื่อลูก  เมื่อเราโตขึ้นแม่ก็สอนให้เดิน  สอนให้เราพูด  สอนให้เขียน  แล้วยังส่งเสียเราเรียนหนังสือ  รีดเสื้อ  ซักผ้า  และหาเงินให้เราอีก และถ้าลูกอยากได้อะไร  แม่ก็ทำให้เราอย่างดีที่สุด ที่คิดว่าแม่คนนี้จะทำเพื่อลูกได้  เมื่อเราเจ็บไข้ได้ป่วยแม่คนนี้ที่คอยหายาให้เรากิน  คอยหาหมอส่งโรงพยาบาลดูแลเราไม่ห่างจากเรา  แม้ยามหลับหรือยามตื่น  ห่มผ้าห่มให้เรา  แต่บางคนก็ไม่คิดถึงความเหนื่อยยากของแม่ของแม่ที่ทำเพื่อลูกบ้างเลย แม่เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งเป็นคนที่คอยที่ให้เป็นกำลังใจเมื่อเราท้อใจเจออุปสรรคก็คอยเป็นที่ปรึกษาในเรื่องต่างๆให้กับเรา  แต่การให้ของแม่ที่ดีที่สุดคือ  การที่แม่ให้ความรัก  ความห่วงใย  ความอดทนในการดูแล  การเอาใจใส่  การเข้าใจในตัวเรา แต่พอเราทำผิดแม่ก็คอยตักเตือน  สั่งสอนเตือนสติไม่ให้เราไปในทางไม่ดี  ไม่สมควร  และแม่คอยแนะนำชี้ทางสว่างให้กับเราเสมอ  แต่การที่เราว่าแม่เป็นการที่ไม่ดีอย่างยิ่ง  เพราะแม่ทำงานหนักเพื่อเรามาตลอด  เราควรที่จะฟังคำพูด  คำตักเตือนของแม่  และนำไปคิดเราทำอย่างนั้นจริงไหม  ถ้ามันจริงอย่างที่แม่พูดเราก็ควรที่จะฟังแม่คำตักเตือนของแม่  ละขอโทษแม่ในสิ่งที่เราทำผิด  และแม่ก็จะให้อภัยให้เราได้เสมอ แต่ถ้ามันไม่จริงเราควรที่จะพูดกับแม่ดีๆไม่ควรที่จะว่าแม่  เพราะถ้าเราพูดดีๆกับแม่ แม่ก็จะรับฟังและเข้าใจในสิ่งเราทำ  การตักเตือนของแม่บางคนคิดว่าแม่ไม่รักเป็นคำว่า  แต่ถ้าเราคิดสักนิดว่าความเป็นจริงการตักเตือนของแม่เป็นเพราะแม่ห่วงเรา เป็นคำสั่งสอน คำตักเตือนให้เราประพฤติปฏิบัติที่ดีไม่ให้เราหลงผิดไปในทางที่ไม่ดี
การได้เกิดเป็นลูกของแม่เป็นสิ่งที่ประทับใจที่สุด  และการที่แม่ได้ให้ความรัก  ความอบอุ่นให้เรา  ห่วงใย  ดูแลเราตั้งแต่เล็กจนโตการที่แม่คอยทำทุกอย่างให้เรามีความสุขถึงเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆ  แต่มันสิ่งที่มีคุณค่ามากสำหรับเด็กคนหนึ่งที่ได้เกิดเป็นลูกแม่  อาจจะไม่มีคุณค่าสำหรับคนอื่นแต่สำหรับหนูคำว่าแม่ยิ่งใหญ่เสมอ  มีความสุขมากที่ได้มีแม่อยู่ข้างๆ  การที่เราได้มีแม่คอยทำทุกอย่าง  เราเคยถามตัวเองไหมว่าเราเคยทำดีให้แม่ชื้นบ้างแล้วหรือยัง  ความสุขของลูกคือความสุขของแม่  เมื่อแม่กลับบ้านลองถามแม่ว่าเหนื่อยไหม  กินน้ำมาหรือยัง  ประโยคแค่นี้แม่ก็ดีใจมากแล้ว  วันเวลาที่ผ่านไปเราไม่รู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นเราควรที่จะทำวันนี้เพื่อแม่ให้ดีที่สุด  บอกรักแม่ทุกๆวัน  ไม่ใช่เฉพาะในวันแม่เท่านั้น  เราควรที่จะตอบแทนบุญคุณของแม่เพราะตลอดชีวิต  เราก็ยังตอบแทนบุญคุณที่แม่มีให้เราเกิดมา  ทำให้เรามีความสุข ตลอดชีวิตก็ยังไม่หมด รักแม่

ไดอารี่กับความทรงจำของวันวาน

                                                             

                       ไดอารี่กับความทรงจำของวันวาน

          ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันได้เข้าเรียน อนุบาล 1 ที่โรงเรียนเทศบาลวัดใหญ่(ราชพงษ์) ตอนประมาณ 4 ขวบ ฉันไม่ทราบว่าตอนอนุบาล 1 ดิฉันมิีนิสัยเป็นอย่างไร เพราะยังเป็นเด็ก แต่ฉันจำได้ว่าเมื่อตอนอนุบาล 1 เพื่อนๆจะมีพ่อแม่มาส่ง แต่ห่างจากพ่อแม่ไม่ได้ก็เป็นธรรมดาที่เราต้องหากจากพ่อแม่ เพราะเราต้องเข้าเรียนตั้งแต่อายุ 4 ขวบ ฉันก็เหมือนกับเพื่อนๆคนอื่นๆร้องไห้เหมือนกันเพราะความติดพ่อแม่แต่นานๆไปฉันก็ชินแล้ว ฉันเติบโตจนกระทั่งอยู่อนุบาล 3 ฉันก็โตขึ้นมากจนกระทั่งฉันจบอนุบาล 3 ฉันก็ได้รับปริญญา ฉันดีใจมาก ฉันได้เติบโตจนอยู่ป.1 คุณครูเรียกฉันว่า เหี่ยว เพราะฉันตัวผอมและเตี้ยมาก ป.1 ป.2 ป.3 ฉันก็ได้ร่วมกิจกรรมงานนันทนาการ ซึ่งเป็นงานที่ให้เด็กนักเรียนแต่ละชั้นมีการแสดง เต้น รำ สนุกมากๆ พอฉันอยู่ ป.4 คุณครูประจำชั้นของฉันเป็นครูสอนดนตรีไทย คุณครูก็ได้ให้ฉันฝึกดนตรีไทยกับเพื่อนๆ คุณครให้ฉันเล่นซออู้ ฉันสนุกมากๆ ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้เล่นดนตรี พอฉันขึ้นชั้น ป.5 ฉันก็ได้เล่นดนตรีออกงานนันทนาการ ซึ่งมีผู้ใหญ่หลายๆท่านชอบดนตรีไทยการแสดงของฉันและเพื่อนๆมาก ฉันก็ได้ไปอออกงานหลายๆงาน จนกระทัง ฉันอยู่ชั้น ป.6 ฉันก็ได้ลงสมัคร ประธานนักเรียน แต่ฉันได้เป็นรองประธานนักเรียนเพราะคะแนนน้อยกว่า แต่ฉันฏ็มีความสุขเพราะอย่างน้อยก็มีคนเลือกฉัน ทุกเช้าฉันก็ได้เป็นคนที่นำร้องเพลงเคาพธงชาติ นำสวดมนต์ และทุกเย็นวันศุกร์โรงเรียนของฉันมีกิจกรรมสวดมนต์ก่อนกลับบ้าน ฉันก็ได้เป็นคนนำสวดมนต์เช่นเดียวกัน ทีี่โรงเรียนของฉัน มีกิจกรรมมากมายเช่น งานวันภาษาไทยนแห่งชาติ ฉันก็ได้จัดการแสดงขึ้นกับเพื่อนๆแต่ฉันไม่ได้เป็นผู้แสดง ฉันเป็นผู้พากษ์ ซึ่งน้องๆก็ชื่นชอบมากๆ วันวิทยาศาสตร์ เพื่อนและฉันก็ได้อยู่ประจำฐานต่างๆเกีี่ยวกับวิทยาศาสตร์ ซึ่งน้องๆก็สนุกและให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี คุณครูที่สอนดนตรีไทยฉัน ก็ส่งฉันแข่งขันดนตรีไทยประเภทซออู้ ฉันก็ได้รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ซึ่งได้เงินรางวัล จำนวน 1200 บาท ฉันดีใจมากๆ ฉันก็ขอบคุณคุณครูที่สอนฉันให้ฉันได้มีวันนั้น ถึงแม่ฉันจะไม่ได้รางวัลชนะเลิศแต่ฉันก็ภูมิใจมาก อีกไม่นานคุณครูก็พาฉันและเพื่อนไปเล่นดนตรีไทยที่งานต่างๆ เช่น งานลอยกระทง กิจกรรมวันแม่ที่โรงเรียน งานปลาทูและงานเสน่ห์แม่กลองที่ทางรถไฟ ฯลฯ จนกระทั่งใกล้สอบและฉันก็กำลังจะจบชั้น ป.6 ฉันและเพื่อนๆก็ได้มีการร้องเพลงอำลาคุณครูและน้องๆ ซึ่งตอนนั้นเป็นสถานการณ์ ที่ซาบซึ้งมาก จนกระทั่งฉันได้เข้าฉัน ม.1 ที่โรงเรียนถาวรานุกูล เทอม 1เข้ามาแรกๆฉันก็ไม่รู้จักใครเลย แต่ไม่นานฉันก็ได้รู้จักเพื่อนมากมาย ห้องเรียนของฉันมีสมาชิกตั้ง 47 คน ฉันก็ได้สนิทกับเพื่อนๆหลายคน โรงเรียนก็ได้มีการสอบ เทอม 1 ฉันก็ได้เกรดเฉลี่ย 3.53 พ่อแม่ของฉันภูมิใจมาก ต่อมาเมื่อม.1 เทอม 2 ฉันก็ได้เกรดเฉลี่ย 3.62 ตัวฉันดีใจมาก เพราะเกรดเฉลี่ยของฉันเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม หลังจากนั้นพ่อกับแม่ก็พาฉันไปกินเลี้ยงฉลองความสำเร็จของฉันและพี่สาว ตอนฉันอยู่ ม1 พี่สาวของฉันอยู่ ม.4 พี่สาวของฉันเรียนเก่งกว่าฉัน พี่สาวของฉันสอบได้ที่ 1 ฉันและพี่สาวทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจ และหลังจากนั้นเหตุการณ์ก็ปกติ จนฉันขึ้น ม.2                                                              

ซอฟต์แวร์และการเลือกใช้

ประวัติ

ชื่อ เด็กหญิงจรรยาพร ชูละเอียด  ชื่อเล่น เบ๊นซ์
อายุ 14 ปี เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่2/9 เลขที่ 22
ที่อยู่ บ้านเลขที่ 250/4 ถ.สมุทรสงคราม-บางแพ ต.แม่กลอง อ.เมือง จ.สมุทรสงคราม